۱۳۹۱ اردیبهشت ۲۰, چهارشنبه















ab

رسمی که در بچگی و نوجوانی به طور مذهبی به ما یاد دادند
که در چشم فردی که در حال حرف زدن باهاش هستی نگاه نکن و به زمین خیره شو،
یک رسم برده داری است؛ برده ها اجازه نگاه کردن به چشم های صاحبانشان را نداشتند و باید به زمین خیره می شدند...
و امروزه در کشورهای پیشرفته دنیا اگر نوزادی به دنیا بیاید و به طور ناخودآگاه در موقعی که پدر و مادر با او حرف می زنند به چشم هایشان نگاه نکند از کودکی تحت تراپی های کودکان نوزاد قرار می گیرد تا به او آموزش نگاه کردن به چشم انسان ها در موقع حرف زدن یا گوش دادن حرفهای یک فرد را بیاموزند
چون نگاه نکردن به چشمان انسان ها یکی از علائم بیماری اوتیسم و درونگرایی است که فرد مشکلات اجتماعی فراوانی ممکن است در آینده داشته باشد و پزشکان با تراپی سعی در تقلیل مشکلات اجتماعی این بیماران دارند...،حالا فرق فرهنگ اسلامی مذهبی ات را با فرق کشورهای پیشرفته دنیا فهمیدی؟،
تو را آموزش می دهند که برده باشی و بچه های آن ها را از بچگی برای بودن عنصری مفید و اجتماعی
در جامعه تربیت می کنند حتی اگر دچار اختلالات اجماعی باشند...
.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر